PTT memuruydum. Sendikacıyım. Politikacıyım. Yüksek okul mezunuyum.

Kadınlar, anılarını, yaşanmışlıklarını anlatmakta zorlanırlar, çoğunlukla da yazamazlar. Acaba en rahat anlatılacak yıllar çocukluk yıllarımız mıdır? O dönemde her zaman daha saf ve temiz duygular taşırsın. Okulda çok samimi olduğun arkadaşın bir başka arkadaşına küsmüşse, çocukça duygularla onunla sen de küsersin, çocukluk böyle bir şey.

Çocuklukta  anamız-babamız hep yanımızda olacak diye düşünürüz. Kendimizi hiç yalnız hissetmeyiz. Kalabalık bir ailede büyümek, özellikle de en küçük çocuk olarak büyümek benim için özeldi. Sırlar yoktur, arkadan iş çevirme, birinin yerine göz dikme, ayak kaydırma, kayırılma…

Ailede babam tarafından ben kıymetli çocuktum. Benim o zamanki bakış açımla anamın kıymetlisi ise, benden büyük olan abimdi.  Ama ana, babalar hiçbir zaman bunun böyle olduğunu asla kabul etmezler tabi ki. Tıpkı çocuklara, “Anneni mi? çok seviyorsun, babanı mı?”, çok kardeşliyse “Ablanı mı? Abini mi?” gibi şimdi baktığımızda ne kadar saçma ve çocukları taraf olmaya zorlayan soru sorulduğu gibi. Bunu  fark ediyoruz ama halen de bu tür sorular sorulur. Çocuk masumiyetiyle, “İkisini de eşit severim” demek gibi, annem de hepimizi eşit sevdiğini söyler…

İşte böyle bir çocukluktan gelerek okul yaşamıyla, iş yaşamıyla ve de siyasi yaşamla bağ kuruyorsun. Kendine faaliyet alanları yaratmaya çalışıyorsun. Ben ilk siyasi faaliyetlerime Erzurum’un ilçesi, Şenkaya’da ortaokul yıllarımda başladım. Sonra liseye Ankara’ya geldim ve asıl siyasi kimliğimin oluşması, kurtuluş hareketiyle tanışmam yani Dev-Lis’li olmamın ilk mihenk taşlarıdır Ankara.

Liseyi bitirdiğim yıl 12 Eylül askeri darbesinin olduğu yıldı ve üniversiteye girememiştim. Daha sonra devlette işe başladım. Çalışırken açık öğretimde okudum. İlk iş yerim Karadeniz /Ereğli idi, orada da çok dostluklarım oldu ve halen de o dostluklarımızı sürdürüyoruz.

Ankara benim açımdan hem siyasi yaşamımda hem de iş yaşamımda çok belirleyici şehir olmuştur. Belki de kendimi öyle ikna ediyorumdur. 2006 da emekli oldum ve bir yıl kendimi dinlendirdikten sonra Kadın Dayanışma Vakfı’nda 2015 yılına kadar profesyonel olarak çalıştım.

Örgütlü yaşam içine girdiğimden itibaren hep kollektif çalışma içinde yer aldım. Dev-Lis’liydim, sendikal çalışmalarda yer aldım hatta sendikada yürütme organlarında yer aldım, kadın hareketi, partili süreçler vb.

Şimdi  asıl faaliyet alanlarım kadın mücadelesi ve sınıf mücadelesi. Kendimi, Kurtuluş Hareketi içinde tarif ediyorum. Ayrıca Sosyalist Feminist olarak tanımlıyorum. 2000 yılının ortalarına kadar sendikal alanda mücadele ederken aynı zamanda siyasi partilerde de fahri üye olarak yer aldım. Halkların Demokratik Kongresi’nde birkaç dönem meclisinde ve kadın meclisinde aktif görevler aldım. Şimdi de Halkların Demokratik Partisi’nde (HDP) Parti Meclisi’nde, Kadın Meclisi’nde ve Kadın Koordinasyonu’nda aktif görevler aldım. Halen de HDP içinde mücadele etmeye devam ediyorum. Ankara Kadın Platformu’nun aktif katılımcılarındanım.

İnsan Hakları Derneği, İHD

Halkların Demokratik Partisi, HDP

Sosyal Dayanışma ve İletişim Derneği , SODİD

Dostluklar çok kolay oluşmaz ve kolay da vazgeçilmeyen bir durumdur. Yoldaşlık ya da yol arkadaşlığı gibi değildir. Yoldaşlıklar da çok kolay oluşmaz ama yine de dostluk başkadır. Benim kurtuluşçu kadınlardan geriye kalan en iyi dostlarım ve yoldaşlıklarımdır. Halen de erkeklerde olmayan dostluğu ve yoldaşlığı sürdürebilen az sayıda da olsa kadın yoldaşlarımdır.

Ayrıca hem çalışma yaşamımdan, hemde siyasi faaliyetlerimle birlikte çok dostluklarım ve yol arkadaşlarım olmuştur.

Benim en büyük ödüllerim hep sürgün ve kovuşturmalar olmuştur.

Çalışma yaşamımda aynı işkolunda farklı yerlere çok sürgün oldum. Bir yılda 10 yer değiştirdim. Gözaltı, kovuşturmaları çok yaşadım.

Latife Kahya maddesi maddesi, Vardık Varız Var Olacağız KESK’li kadınların toplumsal cinsiyet eşitliği arşiv ve sergisi,  İstanbul Toplumsal Cinsiyet Müzesi, 2022.

Kolektif (2022), Yolu Kurtuluştan Geçen Kadınlar, Dipnot, İstanbul, (ss. 309-342).

Belirtilmedi